ربیعی: حالم خوب نیست؛ از طعنههای خیابان انقلاب و تهمت خسته شدیم/صدای مته زیاد می شنوم، روزنامه ها جیغ می کشند
تاریخ انتشار: ۷ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۸۱۱۱۲۰
آفتابنیوز :
علی ربیعی، سخنگوی دولت در آیین اختتامیه پنجمین دوره جایزه جهانی خشت طلایی تهران با بیان اینکه قصد ندارد متنی برای سخنرانی در این جشنواره داشته باشد و تنها سوالات و خواسته های ذهنی خود به عنوان شهروند را مطرح می کند، گفت: در مسیر جشنواره به این فکر می کردم که چه بگویم و این سوال را برای خودم مطرح کردم که از شهر چه می خواهم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اهم اظهارات او به نقل از ایرنا، برنا را در ادامه بخوانید:
* از طعنه زدنهای خیابان انقلاب که دلم میخواهد گاهی آنجا قدم بزنم،کتاب ببینم و آشی بخورم و بی اعتنایی آدمها به هم خسته شدیم. فکر کردم به عنوان کسی که در شهر زندگی می کند بگویم از زندگی شهری دل خوش میخواهم. آدمهای سایه سار، ساختار سایه سار و نظام سایه سار میخواهم.
*برخی از ساختمانهای شهر را نگاه میکنی انگار که میخواهند سر هم خراب شوند. ما باید شهر مهربان با آدمهای مهربان داشته باشیم و باید فکر کنیم چطور میتوانیم مردمی با دل خوش داشته باشیم.
*ساختمانهایی که مثل جیغ میمانند مانند کارتن های دی جی مون هستند؛ از این فرصت استفاده می کنم که بگویم به تعبیری انسان سعادتمند و دل خوش اصلی ترین چالش ما در شهر بزرگ است. شهر مهربان و آدم های مهربان و آدم های سایه سار مهمترین مساله در شهرهاست. از مدیریت درآمد و گردش اقتصاد شهر مهم تر این است که مردم چطور راحت زندگی کنند. این موضوع به شهرداری بازنمی گردد. شهرداری ساختارهای قوی دارد.
* نه اینکه پیروز حناچی دوست من بوده بلکه در مدت مدیریت او بر شهر، مدیریت بتنی شهر به مدیریت اجتماعی تبدیل شده است و شهرداری سالم داریم. اما اگر بخواهیم یادگاری در شهرها بگذاریم و جایزه خشت طلایی را الگویی قرار دهیم نکته مهم این است که مجموعه همه کسانی که در شهر هستند چطور می توانند راحت تر زندگی کنند.
* پیچیدگی این مساله را درک می کنم. ساعت های زیاد در ترافیک هستیم، تأمین آب سالم، تأمین انرژی، اموزش و بهداشت مساله است اما مهم است که بدانیم شهر با اوقات فراغت ما چه می کند.
*{با اشاره به مسکن شهری} حاشیه نشینی وارد سومین فاز شده است. حاشینه نشین ها به شهر آمده اند و نسل سوم حاشیه نشین از روستا وارد می شوند. اما نه آپارتمان نشین ها و نه حاشیه نشین ها دل خوش ندارند. اینها مسائل مهمی است.
* باید در یک مطالعات میان رشته ای این موضوعات را جهت دهی کنیم تا چشم نوازی کند. نوع ارتباطات و تعاملات نیز مهم است. باید وضعیتی به وجود بیاید که در شهرها زندگی آرامی داشته باشیم. تکنولوژی های ارتباطی می تواند کمک کند. پژوهش هم کمک نکرده که این موضوعات را در زندگی شهری دنبال کنیم. جامعه تحریم زده و شهرهای کرونا زده، مردم را بیش از هر زمان دیگری نیازمند شهر آرام کرده و تهرانی ها بیش از هر زمان دیگری به این امر نیاز دارند.
* پژوهش نحوه زندگی آرام در شهر مربوط به هیچ رشته ای نیست و نیاز است مطالعات میان رشته ای انجام شود. شهر بی نظریه و زندگی بی نظریه کار را سخت تر کرده است.
منبع: آفتاب
کلیدواژه: علی ربیعی جشنواره خشت طلایی سایه سار آدم ها دل خوش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۸۱۱۱۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دغدغه رهبر انقلاب پیرامون فرزندآوری و ازدواج مجرّدان
آنچه در ادامه میخوانید انتشار گزیده ای از بیانات مقام معظم رهبری در خصوص «سبک زندگی اسلامی در بخش خانواده» است که در شماره های مختلف تقدیم علاقهمندان میشود.
بخش حقیقی تمدن نوین اسلامی، آن چیزهائی است که متن زندگی ما را تشکیل میدهد که همان سبک زندگی است. این، بخش حقیقی و اصلی تمدن است، مثل مسئلهی خانواده، سبک ازدواج، نوع مسکن، نوع لباس، الگوی مصرف، نوع خوراک، نوع آشپزی، تفریحات، مسئلهی خط، مسئلهی زبان، مسئلهی کسب و کار، رفتار ما در محل کار، رفتار ما در دانشگاه، رفتار ما در مدرسه، رفتار ما در فعالیت سیاسی، رفتار ما در ورزش، رفتار ما در رسانهای که در اختیار ماست، رفتار ما با پدر و مادر، رفتار ما با همسر، رفتار ما با فرزند، رفتار ما با رئیس، رفتار ما با مرئوس، رفتار ما با پلیس، رفتار ما با مأمور دولت، سفرهای ما، نظافت و طهارت ما، رفتار ما با دوست، رفتار ما با دشمن، رفتار ما با بیگانه.
همه اینها آن بخشهای اصلی تمدن است، که متن زندگی انسان است. «بیانات در دیدار جوانان استان خراسان شمالی، ۱۳۹۱/۰۷/۲۳»
مسئلهی فرزندآوری خیلی مسئلهی مهمی است. چند سال ما این مسئله را مطرح کردیم و گفتیم؛ خب یک عده از دخترخانمهای خوب، خانمهای جوان قبول کردند و عمل کردند لکن در محیط عمومی جامعه اثری از این قضیه نیست. الان آمار فرزندآوری ما به قدر جانشینی هم نیست، یعنی کمتر از جانشینی است، الان اینجوری است. این معنایش این است که ما تا سی سال دیگر یک جامعهی پیر داشته باشیم.
خطر بزرگی است، این از همهی خطرات بزرگتر است. این خیلی مهم است. این احتیاج به تلاش و کار دارد. مسلّماً راههایی هم وجود دارد برای اینکه بشود این را درست کرد؛ باید بنشینید این راهها را پیدا کنید.
یک [مسئله] هم ازدواج مجرّدان است. «وَ أَنْکِحُوا الْأَیامی مِنْکُمْ وَ الصَّالِحینَ مِنْ عِبادِکُمْ وَ إِمائِکُمْ»(۱) این الان واقعاً [لازم است.] گاهی دخترهایی بدون آوردن نام یا گاهی هم با نام، به من نامه مینویسند که طالب ازدواجند و برایشان فراهم نمی شود. یکی از دعاهایی که بنده دائم میکنم برای ازدواج دخترها و پسرهایی است که مایل به ازدواجند و امکان ازدواج ندارند. فکر کنید ببینید چه کار باید کرد؟ همهی اینها قابل علاج است. بایستی این را [علاج کرد].
در مسائل خانواده به نظر من روی این چند موضوع بخصوص باید تکیه کرد و باید راههای عملی پیدا کرد. یکی از کارهای بسیار اساسی در این زمینه فرهنگسازی است؛ باید فرهنگسازی کنید. ببینید چگونه میشود فرهنگسازی کرد؛ بالاخره بروید افکار عمومی را درست کنید، یعنی یک کار بزرگ این است.
کار مردمی هم -که اشاره شد کارهای مردمی و اینها- کاملاً درست است. باید کار از دست مردم گرفته نشود، اگر چه دستگاه حکومت مسئولیت دارد، ما هم مسئولیت [داریم]، در مورد مسائل خانواده ما مسئولیت داریم، دولتها مسئولیت دارند، همهی دستگاههای مختلف حکومتی مسئولیت دارند و باید به وظایفشان عمل کنند لکن این پویش مردمی و حرکت عمومی مردمی نبایستی متوقف بشود؛ کار اساسی را این میکند و دولتها بایستی کمک کنند. «بیانات در دیدار با فعالان و کارشناسان خانواده، ۱۳۹۸/۰۵/۲۴»